آغاز آشنایی ایرانیان با موسیقی علمی

آغاز آشنایی ایرانیان با موسیقی علمی یا چند سرایی به 150 سال پیش بر می گردد.

ناصرالدین شاه در سفرش به فرانسه یا آنچه در آن ایام "فرنگ" خوانده می شد به موسیقی نظام علاقه مند شد و از مقامات وقت فرانسوی خواست تا نظامیان ایران را نیز با این نوع موسیقی که هنگام رژه یا سلام های رسمی نواخته می شد آشنا کند.

آموزش موسیقی نظامی در مدرسه دارالفنون که به همت امیرکبیر، صدر اعظم نامدار ایران ساخته شده بود، توسط یک افسر فرانسوی به نام " لومر" آغاز شد و رفته رفته به یک رشته آموزشی تبدیل شد.

فارغ التحصیلان این رشته، بعدها رهبری دسته های موسیقی نظام را به عهده گرفتند. با آغاز مشروطیت و آشنایی بیشتر ایرانیان با تحولات دنیای غرب و بازگشت تعدادی از تحصیلکرده های ایران از کشورهای خارج، موسیقی علمی غربی در ایران رونق بیشتری گرفت.

                                          

 ارکستر مدرسه عالی موسیقی در سال 1304 به سرپرستی کلنل علینقی وزیری

مدرسه موسیقی تاسیس شد و آموزش موسیقی علمی، ابتدا به صورت سرود و سپس به صورت یک رشته درسی در هنرستان موسیقی تدریس شد. در این میان آهنگسازان ایرانی به صرافت تلفیق این موسیقی با موسیقی سنتی ایرانی افتادند و موسسه ها و انجمن هایی نظیر انجمن فیلارمونیک تهران به اشاعه بیشتر موسیقی اروپایی در ایران کمک کردند.

بعد از وقفه کوتاهی در جریان جنگ جهانی، با مراجعت فارغ التحصیل ایرانی رشته های موسیقی و آواز به ایران، رونق بیشتری گرفت و گروه هایی برای اجرا اپرا و تشکیل دسته های کر بوجود آمد.

 

در وزارت فرهنگ، اداره کلی برای توسعه امور فرهنگی بوجود آمد و با تاسیس وزارت فرهنگ و هنر و تالار رودکی، ایران دارای ارکستر سمفونیک و سازمان اپرا شد و ارکستر مجلسی برای رادیو تلویزیون ایران در نظر گرفته شد.

                                           

مدرسه ای برای تربیت خوانندگان اپرا تاسیس شد و چند ارکستر مختلف در وزارت فرهنگ و هنر بوجود آمد. بطوری که در پنج - شش سال آخر پیش از انقلاب، ایران به یکی از مراکز عمده موسیقی در آسیا مبدل شده بود.

چهره های سرشناسی چون یهودی مینوهین، نوری اف و یا مارگولا فونتن به ایران دعوت شدند و گروه ها و ارکسترهای معتبر جهان مثل ارکستر سمفونیک برلین به رهبری فن کاریان در تالار رودکی هنر نمایی کردند.

 

مرجع اصلی:بی بی سی